Druk weekend in Toronto!

Woensdag had ik besloten naar Toronto te gaan en dit was voor Betty, de moeder van Laura, de reden om helemaal uit haar dak te gaan. Zij is altijd erg bezorgd om iedereen en zo dus ook (helaas) om mij. Betty belt ongeveer 15 keer op een dag, dus toen ze woensdag voor de zoveelste keer belde vertelde Laura dat ik naar Toronto ging. Niet te best natuurlijk en ik moest maar even terugbellen. Toen ik na 10 minuten terugbelde, vertelde ze me dat ik maar een vriendin van Laura mee moest vragen of anders iemand anders, want het was veel te gevaarlijk om in mijn eentje naar Toronto te gaan. Ook mocht ik tegen niemand praten en als iemand wel tegen mij zou praten, moest ik maar gewoon doorlopen. Ik vertelde haar dat ik ook in mijn eentje naar New York en Miami ga en dat dat vast véél gevaarlijker is. Was ze het niet mee eens: “Toronto is a very dangerous city eh”.
Nadat ze wel 10 keer had gezegd dat ik iemand mee moest vragen zei ik: prima, maar dan moet diegene wel met mij in het hostel willen. Of ik al geboekt had? Ja! Of ik soms DIT weekend ging? Ja! Ha, daar had ze niet van terug! Heb me er uiteindelijk een beetje uit kunnen kletsen door te zeggen dat ik wel een sim-card zou kopen zodat ik Laura elke dag kon bellen (wat ik natuurlijk niett ging doen). Na 20 minuten praten, besloot Betty eindelijk dat ze genoeg had gezegd en leek ze zich erbij neer te leggen dat ik alleen naar Toronto zou gaan. De volgende dag kwam Laura naar me toe en zei dat haar moeder had gezegd dat ik een telefoonkaart zou kopen? Euhm, nou ja dat heb ik misschien gezegd om er maar vanaf te zijn, maar ik was het niet echt van plan. Gelukkig begreep Laura dat wel en hoefde ik niet écht een kaart te kopen. Mijn belofte om (bijna) elke dag even een mailtje te sturen, bleek genoeg te zijn.

Vrijdag was het dan zover: de reis naar Toronto! Eerst moest er nog wel gewerkt worden, namelijk stage tot 12u, maar dat was te overzien. De ochtend vloog dan ook voorbij en voor ik het wist was ik alweer thuis. Na eerst wat eten (gewoon 2 broodjes, dus niet zoveel), begon ik toch maar met mijn tas in te pakken. Van tevoren had ik al bedacht wat allemaal mee moest, dus het was voornamelijk alles bij elkaar pakken en hopen dat het past in mijn tas. Wat het dus niet deed, dus een aantal dingen kon ik helaas niet meenemen. Uiteindelijk was het geen groot gemis, dus dat heb ik overleefd. Toen het rond 14u was, was het tijd om naar de bus te lopen. Ik wist niet precies waar ik moest uitstappen, maar gelukkig had ik een hele aardige chauffeur. Hij vertelde me precies waar ik moest zijn en we hadden zelfs nog even een mini sociaal gesprekje over mijn reis door Canada. Een goed begin van mijn weekend! Laura kwam net van haar werk en wachtte op het station op me. Ze zou me laten zien welke bus ik moest hebben zodat ik in ieder geval niet ergens bij de Amerikaanse grens zou eindigen. Uiteindelijk kwam de bus om half 4 en het was zo’n heerlijke touringcar. Heel even voelde ik me weer een kind en was het alsof ik op schoolreisje ging. Awesome! De rit was met 1u en 15 minuten best snel te noemen. Eenmaal aangekomen in Toronto was ik compleet onder de indruk van alle hoge gebouwen om me heen en keek ik mijn ogen uit. Al snel kwam ik erachter dat ik helemaal geen kaart of routebeschrijving naar mijn hostel had en dus geen idee had waar ik heen moest. Erg slim in een grote stad waar je compleet onbekend bent. Gelukkig had ik wel het adres en heb ik het hostel uiteindelijk gevonden door op de kaarten te kijken die bij bushaltes hangen. Wat op de kaart niet zo ver leek, was uiteindelijk toch nog 45 minuten lopen. Natuurlijk ook mede door het feit dat ik eerst geen idee had waar ik heen moest, maar dat terzijde. Het was in ieder geval niet super comfortabel met een zware rugzak op mijn rug.
Eenmaal aangekomen bij het hostel werd ik erg vriendelijk ontvangen en kreeg ik een rondleiding door het hostel. Het hostel was erg mooi en netjes en het had zelfs een groot dakterras met super uitzicht! Ik voelde me gelijk helemaal op mijn plek, dus dat was fijn. Toen ik mijn kamer binnenkwam, waren een aantal van mijn roommates aanwezig, dus konden we elkaar meteen ontmoeten. Altijd beter om van tevoren te zien met wie je in een kamer slaapt in plaats van pas de volgende ochtend. Er was onder andere een heel aardig meisje uit China, waar ik gelijk een goed contact mee had. Ze woont in Montreal en aangezien ik daar in juli heenga, hebben we afgesproken dat zij me mooi kan rondleiden in deze stad! Helaas ging ze zaterdag alweer terug naar huis zodat we niet zo heel veel samen hebben kunnen doen, maar hopelijk zie ik haar in juli in Montreal! Die avond mijn plannen voor de rest van het weekend wat uitgestippeld en gekeken hoe ik met het OV bij mijn bestemming voor zaterdag kon komen: Toronto Zoo!

Zaterdag was het dus zover, ik ging naar de Zoo. Lekker vroeg opgestaan, want ik wilde rond openingstijd (9u) bij de Zoo zijn. Ik had gehoord dat het één van de grootste dierentuinen van de wereld is, met zo’n 10km aan wandelpaden en ik verwachtte dan ook dat ik wel de hele dag nodig zou hebben. Om 7u stond ik samen met een meisje te wachten bij de gezamelijke ruimte welke om 7u open zou gaan voor ontbijt. Er was echter nog niemand. Het andere meisje stond op tijd om een bus te halen en ik moest rond 20 over 7 weg om de metro en de bus naar de Zoo te halen, wilde ik er om 9u zijn. Uiteindelijk kwam er iemand om kwart over 7 met de mededeling dat ze zich had verslapen. Wij allebei snel ons ontbijt smeren en dan maar meenemen in plaats van daar opeten.
Op het subway station was er voor mij nog wat onduidelijkheid over hoe ik aan een kaartje moest komen, maar dit bleek achteraf best simpel en al met al toch nog mijn metro kunnen halen.
Na de rit in de metro en één overstap naar een bus kwam ik om precies 9u aan bij de Zoo.
Heb gelijk maar een Citypass gekocht, waarmee ik naar 5 attracties in Toronto kon gaan: de Zoo, Casa Loma, Royal Ontario Museum, CN Tower en het Science Centre.

Omdat ik zo vroeg in de dierentuin was, was het in het begin erg rustig. Niet alleen waren er weinig bezoekers op dit tijdstip, ook de dieren hielden zich nog aardig rustig. Het eerste uur liep ik dus een beetje rond in een park waar zo stil was, dat ik even het gevoel had van ‘wat doe ik hier’. Rond een uur of half 10 kwam ik de eerste mensen tegen en werd het dus eindelijk wat drukker.
Op een gegeven moment stond ik bij de tijgers en was ik druk in de weer met de plattegrond van het park en mijn fotocamera. Toen ik opkeek, keek de tijger me recht in de ogen. Best indrukwekkend om vanaf een afstandje van ongeveer 2 meter in de ogen van een tijger te kijken. Werd er stiekem ook wel een klein beetje bang van, ook al stond ik veilig achter glas. Om 11uur zouden de tijgers gevoerd worden. Dit wilde ik natuurlijk niet missen! Op een gegeven moment kwam de verzorgster eraan met een kartonnen doos in haar hand. De tijger had al door dat er eten aan zat te komen, want op een gegeven moment zag je hem echt zo kijken van: is dat het wel, is dat het niet?
In de kartonnen doos zaten zo’n 5 (dode) vogels. Na een ietwat mislukte gooi, ontdekte de tijger de doos al snel en kwam dan ook gulzig aanlopen. Heb hier een paar mooie foto’s van kunnen maken. Helaas was dit voor mijn camera ook het moment om te melden dat de batterijen bijna op waren. Had van tevoren nog zo gecheckt of ik genoeg batterijen had en ik dacht dat 3 van 4 streepjes wel genoeg zouden zijn. Helaas besloot mijn camera anders en moest ik vanaf dat moment iets zuiniger doen met foto’s nemen. Wel had ik natuurlijk ook nog mijn mobiel bij me, dus helemaal fotoloos werd de rest van de dag gelukkig niet. Nadat ik stevig door had gelopen en het gevoel had alles te hebben gezien wat ik wilde zien, besloot ik maar weer terug naar het hostel te gaan. Het was pas half 3, dus echt de hele dag heeft het niet eens gekost! Moet ik wel zeggen dat ik één onderdeel heb geskipt, namelijk het Canadese gedeelte. Hier leeft onder andere de Grizzlybeer, die ik op zich wel graag had willen zien. Om er te komen moest je echter een heel lang stuk lopen wat ook nog eens heel steil was. Op zich op de heenweg niet zo erg om downhill te lopen, maar voor de terugweg is het iets minder leuk. Ik zag ergens een bord dat je voor de terugweg moest rekenen op ongeveer 1 uur lopen! Aangezien ik op dat moment al erg lang had gelopen en wist dat ik pas op de helft van het park was, zag ik het niet zo zitten om ook nog bijna 2 uur te lopen om Grizzlyberen te spotten. Daarnaast het feit dat ik waarschijnlijk toch geen foto’s kon maken en mijn besluit stond vast.
Toen ik het park verliet stond de bus net klaar. Ook de metro stond even later al op mij te wachten, waardoor ik rond 16u alweer terug bij het hostel was. Het was nog steeds erg mooi weer en ik vond het zonde binnen te zitten, dus ik besloot de omgeving rond het hostel wat te verkennen. Het hostel lag vlakbij Chinatown en het leek me leuk hier een beetje rond te neuzen. Op een gegeven moment zag ik ergens zonnebrillen en het schoot me te binnen dat ik nog één moest hebben. Ik was namelijk zo slim geweest mijn zonnebril vergeten mee te nemen vanuit Hamilton en aangezien het maandag erg mooi weer zou worden, had ik wel één nodig. Ik had maar $4 bij me, dus ik verwachtte niet dat ik deze middag een kon kopen. De zonnebrillen bij dit kraampje waren $5 dollar en de man kwam er gelijk bij staan en noemde de prijs. Ik wilde niet zeggen dat ik maar $4 dollar bij me had, omdat het dan leek alsof ik wilde afdingen. Toch begon de beste man me te vragen of ik eentje wilde passen en om er maar vanaf te zijn, zei ik dat ik geen geld bij me had. Ik vertelde dat ik die dag naar de Zoo was geweest en iets eerder terug was bij mijn hostel dan gedacht en dat het dus een leuke kans was om Chinatown te ontdekken en dus gewoon wat aan het rondkijken was. Hij vroeg waar ik vandaan kwam en zo hadden we een beetje een gesprek over van alles. Ik vond het eigenlijk best een aardige man, dus ik wilde de volgende dag terugkomen om een zonnebril bij hem te kopen. Ik zei tegen hem dat ik mijn zonnebril was vergeten en dat ik terug zou komen om er eentje bij hem te komen. Hij vroeg me wat ik van Chinatown vond en ik zei dat ik het er erg leuk vond. Dat was blijkbaar het goede antwoord, want opeens zei hij: je mag een zonnebril hebben for free! Volgens hem had ik echt één nodig met de felle zon, dus bood ie me aan eentje uit te zoeken. Natuurlijk kon ik toen niet meer bekennen dat ik eigenlijk gewoon $4 bij me had, dus heb ik maar een gratis zonnebril uitgezocht :)
Verder stelde Chinatown eigenlijk niet zo heel veel voor. Voornamelijk veel fruitwinkels en erg veel souvenierswinkeltjes. Of zoals wij zouden zeggen: allemaal goed bedoelde rommel.
’s Avonds was er op het dakterras van het hostel een gratis BBQ. Ideaal, want dat betekende dat ik niet op zoek hoefde naar avondeten. Tijdens de BBQ twee aardige jongens uit Duitsland, Martin en Sebastian, leren kennen. Zij zijn voor iets meer dan twee weken in Toronto. De hele avond met hun gekletst en het bleek dat ze de volgende dag wel met me mee wilden naar het Royal Ontario Museum. Tijdens die avond ook mijn eerste racoons (wasberen) in het ‘wild’ gezien, namelijk op het dak van een naastgelegen gebouw. Erg grappig om te zien! Er zijn foto’s van gemaakt, maar die moet ik eerst nog even bij de Duitsers opvragen! Nadat het buiten toch wel een beetje fris begon te worden, zijn we naar binnen verhuist waar we een leuk kaartspel (UNO) hebben gespeeld. Ik kende het nog niet, maar het was leuk om te doen. Om 12u ’s nachts ging de benedenverdieping dicht en was het tijd om naar bed te gaan. De volgende dag rond een uur of half 12 met Martin en Sebastian afgesproken om naar het museum te gaan.

Voor zondag was er slecht weer voorspeld, maar toen ik wakker werd zag het er erg goed uit. Toen ik om half 12 Martin en Sebastian ontmoette, was het weer nog steeds goed en stelde ik voor om naast het museum ook naar Casa Loma te gaan. Het Casa Loma is een vroeg-20ste-eeuws landhuis, wat volgens meerdere bronnen zeer de moeite waard is om te bezoeken. Aangezien Martin en Sebastian ook een Citypass wilden kopen en dit 1 van de attracties was, vonden ze het een goed idee. En zo gingen we dus rond 12u op weg naar de eerste ‘attractie’ van die dag: het Casa Loma. Het was ongeveer 4 km lopen, maar dankzij het mooie weer was het geen erge wandeling. Het kasteel was een indrukwekkend gebouw, maar ik vond vooral de tuin erg mooi. We hebben ons hier ongeveer 2 uur vermaakt en toen was het tijd om verder te gaan naar het museum. Het was inmiddels half 3 en het museum zou sluiten om half 6, dus heel veel tijd zouden we ook niet meer hebben. Rond 15u kwamen we bij het museum aan. Toen we zagen dat het museum 5 verdiepingen had, dachten we even dat 2,5u niet genoeg zou zijn. Gelukkig was de 5e verdieping een restaurant en was de 4e verdieping niet zo groot. In het museum is van alles te zien, van dinosaurusskeletten tot Egyptische mummies en van Chinese tempelkunst tot indiaans borduurwerk. Genoeg te zien dus en we hebben ons tot half 6 dan ook prima vermaakt. Na het museum hadden we alle drie behoorlijk trek, plus dat onze benen begonnen te protesteren van het vele wandelen. We besloten via het universiteitsterrein terug naar het hostel te lopen. Tijdens al onze wandelingen veel eekhoorntjes gezien! Zoals op mijn foto’s te zien is, heb ik ze best van dichtbij kunnen benaderen. Blijven leuke beesten.
Bij een dichtbijzijnde pasta afhaal lasagne gehaald en dit in het hostel opgegeten. Daarna nog gezellig bij elkaar gezeten en alle foto’s bekeken. Op een gegeven moment hoorden we veel lawaai en bleek dat er een enorme onweersbui aan de gang is. Wij naar het dakterras om te kijken en hebben een aantal indrukwekkende flitsen gezien. Helaas niet gelukt hier een foto van te maken, maar er zijn wel een aantal filmpjes van gemaakt. Op een gegeven moment was iedereen moe en besloten we maar naar bed te gaan. Helaas moesten Martin en Sebastian de volgende dag naar school en konden ze niet met mij mee naar de CN Tower, die ik de volgende dag wilde bezoeken.
Martin en Sebastian gaan waarschijnlijk over twee weken naar de Zoo en waarschijnlijk ga ik met ze mee! Ik vond de Zoo zo ontzettend leuk, dat ik graag nog een keer heen ga. En samen met anderen is het waarschijnlijk nóg leuker. Ook misschien dan wel naar de Grizzlyberen? In ieder geval zorg ik ervoor dat mijn camera dan 100% opgeladen is!

Maandag dus de beurt aan de CN Tower! Toen ik zondag het weer checkte zag ik tot mijn grote schrik dat er regen was voorspelt, maar toen ik wakker werd scheen gelukkig de zon. Na een goed ontbijt en al mijn spullen ingepakt te hebben, toog ik af naar de stad. Wederom met weer een zware rugzak, aangezien ik die middag weer naar huis zou gaan. Na iets meer dan 30 minuten gelopen, kwam ik in de buurt van de Tower. Eerst langs het Rogers Centre gelopen. Dit is een beroemd stadion, waar onder andere belangrijke rugby en honkbal wedstrijden plaatsvinden. Daarna kwam de CN Tower in beeld. Waar ik even dacht dat het bewolkt ging worden, klaarde de lucht op en besloot ik niet langer te wachten en ging ik omhoog de CN Tower in! Binnen 85 seconden bevind je je op een hoogte van zo’n 345 meter. De liften hebben een glazen voorkant wat het nog leuker maakt (zeker omdat ik beide keren helemaal vooraan stond). Het was erg mooi om vanaf zo’n hoogte de hele stad te kunnen overzien. Op een heldere dag zou je zelfs de Niagara Falls kunnen zien, maar dat geluk had ik vandaag niet. Wel uiteraard mooie foto’s kunnen maken. Ook is er een glazen vloer aanwezig, wat best een beetje eng was om op te staan!
Nadat ik boven alles gezien had, besloot ik nog wat door de stad te wandelen en wat meer van de binnenstad te bekijken. Dit was makkelijker gezegd dan gedaan, want het was aardig warm en mijn tas begon toch behoorlijk zwaar te worden. Heb daarom ook af en toe lekker op een bankje plaatsgenomen en van het uitzicht genoten. Gelukkig heb ik me verder niet verveeld en was het om 16u alweer tijd om de bus terug naar Hamilton te nemen, waar Laura me op zou wachten. Toen ik thuiskwam vertelde ze dat haar moeder elke dag wel een paar keer had gebeld met de vraag of ze al iets van me had gehoord en of ik OK was. Wat een grap! Gelukkig leef ik nog en kan ik vertellen dat ik een geweldig weekend in Toronto heb gehad. Ik vond het dan ook erg jammer om de stad alweer achter me te laten.

Tot slot nog een aantal leuke weetjes over Toronto! Wisten jullie dat..?
1. Toronto de grootste stad van Canada is, maar niet de hoofdstad? Dit is namelijk Ottawa.
2. Toronto 50 jaar geleden een saaie, ingeslapen stad was? De stad is gered door de vele immigranten die het inwonersaantal na WOII deed stijgen tot 5,4 miljoen.
3. De lucht in Toronto schoner is dan in enig andere wereldstad?
4. De CN Tower met een hoogte van 553,33 meter de op één na hoogste vrijstaande toren is? De hoogste is de Burj Khalifa in Dubai, met een hoogte van 828 meter.
5. Het uitzicht op de CN Tower meer dan 100km ver reikt? Hiervoor is een onbewolkte dag wel een vereiste.
6. In de CN Tower zich een restaurant bevindt, dat in 72 minuten helemaal ronddraait?
7. Een voorstelling in het Rogers Centre stadion zoveel elektriciteit verbruikt dat heel Prins Edwareiland ermee kan worden verlicht? Dit is een eiland van 5683,91km² en tevens een provincie van Canada.
8. Eaton Centre het mooiste én grootste winkelcentrum van de stad is? Deze mall beslaat een heel huizenblok en heeft drie verdiepingen met ongeveer 350 winkels en twee warenhuizen.

Liefs!