No more pizza please!

Laat ik dit nieuwe verslag gelijk goed beginnen door jullie iets te bekennen. Na al mijn commentaar op de Canadese lunch, begin ik nu ook al aardig op een echte Canadees te lijken. Vorige week woensdag kwam Laura thuis met 2 pizzapunten die ik mee kon nemen voor lunch. Niks voor mij om dan te zeggen dat ik daar eigenlijk niet zo’n behoefte aan heb, dus donderdag ging ik braaf naar stage met een stuk pizza in mijn tas voor lunch. Nou wil het natuurlijk net zo zijn dat juist die dag een kinesiologist 25 dollar van een patiënt krijgt om een pizzalunch te houden. Oftewel, die dag kreeg iedereen een stuk pizza en kon ik mijn pizzastuk onaangeroerd in mijn tas laten. Omdat ik het toch ook wel een beetje lief van Laura vond dat ze die pizza speciaal voor mij had gekocht, kon ik niks anders dan het weer meenemen naar huis, uitleggen waarom ik het niet had opgegeten en beloven dat ik het dan vrijdag wel op zou eten. Turns out: vrijdag weer pizza voor lunch waardoor ik al steeds meer begin te integreren in de leefstijl van de mensen hier. Wel wist ik na deze dagen zeker dat ik even genoeg pizza had gehad voor de komende tijd.

Uiteraard gingen de laatste 2 dagen van vorige week ook weer razendsnel voorbij en voor ik het wist zat ik vrijdagmiddag op mijn fiets naar huis om een lekker lang weekend te vieren. Dit weekend begon goed, want toen ik thuiskwam lag er een aangename verrassing op me te wachten: post uit Nederland! Anneke (mijn oppas van vroeger) had me twee lieve kaartjes gestuurd, waarvan één een ansichtkaart van Groningen! Heerlijk om de stad weer even ‘terug te zien’.
Ook dinsdag was ik een lucky girl, want toen was mijn langverwachte pakketje van Margreet (collega) aangekomen. Hierin onder andere stroopwafels, drop, Napoleon snoepjes en een gezellig tijdschrift. Heerlijk! Dus lieve Anneke en lieve Margreet: heel erg bedankt, ik werd er helemaal blij van. Altijd leuk om te merken dat er toch aan me gedacht wordt als ik er niet ben!

Afgelopen weekend was het lekker weer en hier heb ik heerlijk van genoten achter in de tuin. Zondagochtend naar een grote supermarkt in Grimsbey geweest. Laura had gelezen dat de cruesli in de aanbieding was en aangezien ik dat erg graag eet, moest het maar even ingeslagen worden. Nadat we eerst 5 pakken in het karretje hadden geladen, besloot Laura later dat dat toch niet genoeg was en dus werden en nog 4 pakken extra ingeladen. Ik verwacht voor de komende tijd nog wel even vooruit te kunnen :) Verder dat weekend niet zoveel gedaan. Maandag wilden we naar de grotten, maar door onverwacht bezoek van wat familieleden van Laura zijn we daar helaas niet meer aan toe gekomen. Dinsdag begon het echte leven weer met een nieuwe week stage. Vorige week had ik al keer een anamnese (soort vraaggesprek) afgenomen en Lisa zei dat ik vanaf deze week ook meer de nieuwe patiënten zou gaan doen. Het leek haar een goed idee het onderzoek te splitsen, zodat ik óf anamnese zou doen óf het bewegingsonderzoek. Op deze manier zouden we ons beter aan de tijd kunnen houden. Ikzelf vond het ook wel een goed idee, dus vol frisse moed ging ik dinsdag op weg naar stage. Helaas had Lisa deze week blijkbaar toch anders besloten en liet ze mij naast de anamnese ook het onderzoek doen. Wat er uiteindelijk op neerkwam dat we bij de eerste nieuwe patiënt tijd te kort hadden. Aangezien we erna weer een nieuwe patiënt hadden, besloot Lisa de kamer te verlaten en de nieuwe patiënt te gaan onderzoeken. Gevolg was dat ik ineens alles zelf moest doen en moest bedenken. Nou was het ook nog eens niet een super makkelijke patiënt, dus ik werd een beetje in het diepe gegooid. Op zich niet echt prettig, maar ook wel weer een goed leermoment. Het is tenslotte mijn laatste stage en ik moet het straks ook allemaal alleen doen. Wat ik vooral moeilijk vond, was helemaal zelf te bedenken wat de patiënt voor behandeling nodig heeft, door wie ik de patiënt wilde laten behandelen en hoe vaak per week de patiënt moest komen. Je moet de patiënt dit allemaal vertellen aan het einde van je onderzoek, dus ik kon hier niet te lang over nadenken. Dit heeft mede te maken met het feit dat de patiënt het toestemmingsformulier moet ondertekenen en natuurlijk wel moet weten waarvoor wordt getekend. Lastig, lastig, lastig. Gelukkig hadden we voor de overige nieuwe patiënten die dag meer tijd en ging het onderzoeken daardoor ook beter. We hebben ongeveer 3 her-onderzoeken op een dag en soms wel 5 nieuwe patiënten. Ik kom dus goed aan het onderzoeken toe, wat erg fijn is.

Toen Laura woensdag thuis kwam van haar werk, had ze iets meegenomen voor mijn lunch. Geloof het of niet, het was PIZZA! Dus wat doet Anne? Die neemt donderdag gewoon weer pizza mee voor tijdens lunch. Tja, zoals ik al zei: het is nou eenmaal niks voor mij om iets af te slaan wat met alle goede bedoelingen is gekocht. Nog even en ik weet niet meer wat brood en groenten zijn.. Nadat ik over de grootste pizza schok heen was gekomen, hebben Laura en ik chocolate chip cookies gebakken. Ik moet zeggen, ze waren heerlijk! Dus naast de pizza had ik donderdag ook een aantal cookies mee voor tijdens de lunch (sorry mama).

Voor komend weekend heb ik grootse plannen, ik ga namelijk een weekendje naar Toronto! Enorm veel zin in natuurlijk! Morgen (vrijdag) ben ik vrij om 12u, zodat ik ’s middags richting Toronto kan gaan. Maandag heb ik wederom vrij, dus weer een lekker lang weekend! De weersverwachtingen zijn ook nog eens goed en daarom een ideaal weekend om meer van Canada te ontdekken. :) Ik zal nog niet teveel van mijn plannen verklappen, maar volgende week zal ik zorgen voor een nieuw verslag zodat jullie alles kunnen lezen! Voor nu hou ik het eerst maar weer voor gezien en terwijl ik geniet van een bak ijs (wow het gaat echt de verkeerde kant op), wens ik iedereen een fijn weekend toe!

Liefs!