Shop 'til you drop

Lieve mensen!

Na een goede vlucht van Auckland naar Sydney, de lange overstap op Sydney (7 uur!) en de lange vlucht naar Denpasar, Bali zónder eten, drinken en tv schermpje (wie dat bedacht heeft..) kwamen we vrijdagavond dan eindelijk rond 9.15u aan op Bali. De benauwdheid kwam ons gelijk alweer tegemoet, dit waren we na een wat koelere Nieuw Zeeland toch niet helemaal meer gewend. Na het ophalen van de visa stond er gelijk een mannetje klaar die in ons de perfecte slachtoffers zag om zijn diensten aan te smeren; het ophalen en voortduwen van de bagage op zijn karretje. Ondanks meerdere pogingen hem duidelijk te maken dat we hem niet nodig hadden, we konden immers prima zelf een karretje pakken en hier de bagage opleggen, bleef hij maar rond ons hangen. Uiteindelijk liep hij gewoon mee naar de bagageband en zodra wij onze tassen ontdekten en deze wilden pakken, nam hij ze gelijk over om ze op zijn karretje te leggen. Tja, wat moet je hier nou weer mee. Wat hulpeloze gebaren later, volgens mij sprak hij geen woord engels, hebben we hem zo goed en zo kwaad als het ging uitgelegd dat we vanaf hier de bagage overnamen omdat we toch nog geen geld hadden om hem te betalen. Hij stond er wat beteuterd bij en even had ik nog wat medelijden met hem, maar ja, je kan nou eenmaal niet iedereen geld gaan geven voor elk wissewasje.

Eenmaal buiten de poorten van de douane werden we opgewacht door Ronny, een oom van een vroeger klasgenootje van Sabrina. Hij woont in Denpasar en hier zouden we de eerste 2 nachten logeren. Ideaal. Het was 's nachts wel even weer wennen aan de warmte, maar gelukkig nog redelijk goed kunnen slapen die nacht. Ondanks dat ik door het tijdsverschil toch om half 3 's nachts klaarwakker was en daarna vanaf 5 uur weer, maar dat hoort er nou eenmaal bij.
Zaterdag had Ronny een auto met chauffeur geregeld en gingen we een aantal dingen bekijken. Het viel ons gelijk op wat een chaos het hier in het verkeer is. Scootertjes rijden maar waar ze zelf willen en ook met het inhalen is het soms kiele kiele. We zijn er dus al wel achter dat het niks is om hier zelf te rijden.
We zijn onder andere naar Goa Gajah geweest (tempel) en moesten we een zeer beeldige sarong dragen! Daarna gingen we naar Lake Batur, waar ook Mount Batur is. Een paar mooie uitzichten, maar helaas was het redelijk bewolkt. Dat schijnt trouwens normaal te zijn in dat gebied. Aan het eind van de middag reden we naar Kuta, zo ongeveer het Salou van Bali, waar super veel jeugd uit Australië vakantie viert. Hier waren veel leuke winkeltjes en dus hebben we ons hier vermaakt met winkelen! Niks gekocht, want de prijzen vielen niet bepaald mee ondanks dat we op Bali zijn. Dan kunnen we net zo goed thuis weer nieuwe kleding shoppen. De straatverkopers waren ook veelvuldig van de partij. Ze probeerden me zelfs viagra te verkopen haha!

De volgende dag was het tijd om weer verder te reizen en dus namen we een busje naar Padangbai, omdat we vanaf daar met de boot naar de Gili eilanden wilden. Na een nachtje in een leuk en klein hotel (een zogenaamde homestay) was het vroeg tijd om de boot te nemen. De bootreis was 5 uur naar Lombok, dan nog 2 uur in een busje naar een haven noordelijker om vanaf daar een klein bootje te nemen naar het daadwerkelijke eiland van bestemming. Al met al een reis van zo'n 7,5 uur. Het kon wel korter, namelijk met een snelle boot die er maximaal 1,5 uur over doet. 35 euro return tegen een tientje. Tja, wat kies je dan? Haha, wel een beetje op de kleintjes letten he! Voor 20 euro kun je. hier al snel 6 keer uit eten.

Uiteindelijk aangekomen op het eerste eiland van onze bestemming, Gili Air. En wat denk je? Regen! Eerst maar met paard en wagen naar onze accommodatie, want ander vervoer hebben ze hier niet. Helaas bleef het maar regenen, maar aangezien de dag toch al bijna voorbij was door de lange reis was het niet zo heel erg. 's Avonds een gezellig eettentje aan het strand gevonden en daar hebben we heerlijke Nasi Goreng gegeten. Kost ook allemaal niks. Nog geen 4 euro per persoon inclusief drinken.
Gelukkig was het de dag erna qua weer een stuk beter en hebben we heerlijk aan. het strand gelegen. Beetje zwemmen, snorkelen en zonnen.. Wat een leven.
De volgende dag wederom een mooie dag, maar helaas begon de derde dag weer met regen. Tegen het begin van de middag klaarde het wat op en toen wat rondgewandeld over het eiland. Je kunt in ongeveer een uurtje het eiland rond, dus het is leuk het eiland ter voet te verkennen. Op een gegeven moment kwam ik onder een soort haag door en zag ik een super grote spin in de lucht hangen. Ik schrok me natuurlijk dood, want ik ben niet zo'n held met spinnen. Misschien had ik gewoon door moeten lopen, want toen ik stil bleef staan om te kijken zag ik dat er niet één, niet twee, niet drie, maar wel een stuk of 15 spinnen hingen. Allemaal van die joekels! Jek! En 10 meter verderop wees iemand me er nog een keer zoveel aan. Je begrijpt, ik was daar weg. Ik had het beter niet kunnen zien, want nu kon ik natuurlijk niet meer ontkennen dat er inderdaad enorme spinnen in Indonesië leven. Gelukkig ben ik desondanks de dag nog goed doorgekomen ;)

Na Gili Air was het de beurt aan Gili Meno. Hier moesten we met een klein bootje heen. We vonden het maar niks, aangezien hij soms vervaarlijk schommelt en je het gevoel hebtdat hij elk moment om kan slaan. Vanaf Lombok naar Gili Air was het trouwens ook écht bijna mis gegaan doordat ze wilden wegvaren, terwijl ze vergeten waren het anker in te halen. We gingen in één keer zo scheef, dat het volgens mij maar een paar centimeter scheelde. Doodeng. Daarna vertrouwden we die kleine bootjes natuurlijk van geen kant meer, maar ja, je hebt nou eenmaal weinig keus. Op Gili Meno hebben we weer lekker op het strand kunnen liggen en ook was het perfect om hier te snorkelen. We hebben zelfs nog een schildpad gezien! We zijn 3 nachtjes op Meno gebleven en toen stond onze terugreis naar Bali alweer gepland (weer zo'n lange reis van minstens 7 uur, zucht..)

Terug aangekomen op Bali, gingen we naar Candidasa. Dit is een leuk plaatsje in het oosten van Bali. Geen strand dit keer, want ondanks dat Candidasa een kustplaatsje is hebben ze er geen geschikt strand. De volgende dag hebben we samen met Tina en Soren (twee duitsers die we bij onze accommodatie hadden ontmoet) een dagtripje gemaakt. Als eerste hebben we Taman Tirtagangga bezocht, een watertempel. Was mooi en interessant om te zien. Hierna doorgereden naar Amed, waar we even konden snorkelen bij een Japans shipwreck. Vond het weinig bijzonders, maar waarschijnlijk hebben we na het Great Barrier Reef en het snorkelen bij de Gili's al teveel mooie dingen gezien dat nog maar weinig echt indruk op ons maakt. Nadat we allemaal weer een beetje opgedroogd waren, gingen we verder naar Taman Soekasada, een ander mooi paleis. Was ook leuk om hier een kijkje te nemen en uiteraard de nodige foto's te maken. Als laatste gingen we nog naar White Sand Beach. Hier hebben we avondeten besteld, die we vervolgens zittend op een strandstoel heerlijk konden opeten. Een geslaagde dag!
De dag erna hadden we nog één dag in Candidasa en deze hebben we doorgebracht met winkeltjes kijken en 's middags heerlijk vertoeven. bij het zwembad.

Omdat Tina en Soren de dag erna (donderdag) naar Padangbai zouden gaan en wij vrijdag sowieso vanuit Padangbai de bus moesten hebben naar Ubud, besloten we met ze mee te gaan en samen accommodatie te zoeken. We gingen weer naar de homestay waar we de vorige keer ook waren en we kregen zelfs dezelfde kamer toegewezen! Die beviel ons toen goed, dus waarom niet. We hadden 's middags nog veel tijd en daaro,m dachtem we dat het leuk zou zijn naar Blue Lagoon Beach te gaan. We hadden gehoord dat het een erg mooi strand is en dat je er goed kon snorkelen. Viel dat even tegen! Allemaal rommel op het strand en in de zee. Bah! En daarnaast werden we ook constant lastig gevallen door verkopers die je van alles aan proberen te smeren en boos worden als je niks koopt. Sommige waren zelfs zo brutaal gewoon bij je te komen zitten! Gelukkig ben ik dan lekker net zo brutaal terug door mijn oordopjes in te doen en ze te negeren haha!

Vrijdag gingen we zoals gezegd naar Ubud. De shuttlebus zou gaan om 10 uur en dat leek ons een mooie tijd. Komen we daar, vertellen ze ons ineens doodleuk dat de bus van 10 uur niet gaat. Dat we wel 'even' konden wachten tot de volgende bus om 12.15 uur. Typisch Indonesië. Na flink wat gemopper moesten we toch maar akkoord gaan en werd het dus wachten op de bus van 12.15 uur. Gelukkig hielden ze zich redelijk aan deze tijd en vertrokken we uiteindelijk om 12.30 uur naar Ubud. Nadat we waren aangekomen konden we onze geboekte accommodatie snel vinden en daarna konden we de omgeving gaan verkennen. Wat een gezellig dorpje! Wist niet goed wat ik moest verwachten omdat het toch wel heel toeristisch is, maar het was super gezellig. Eerst maar weer winkeltjes bekijken en naar de bekende markt geweest. We hadden gehoord dat deze markt heel groot is, maar toen we er aankwamen hadden we allebei zoiets van: is dit het? Onze ouders hebben ons echter niet voor niets geleerd verder te kijken dan je neus lang is en zo kwamen we erachter dat er ook nog een heel groot stuk binnen was. Je moest alleen even de moeite nemen te trap op te lopen. Toen bleek het inderdaad om een grote markt te gaan! Gelijk natuurlijk veel te veel geshopt, dus maar gauw weer terug naar onze homestay. De volgende dagen bleek te markt toch om ons te roepen en zo bleven we terugkomen om weer met veel te volle tassen te vertrekken. Het was zelfs zo erg dat we de derde dag bij binnenkort werden begroet met een enthousiast 'You are back!'. Oeps, dat ging toch iets te ver. Grappig trouwens om te zien hoe blij sommige mensen worden als je iets bij hen koopt. Je wordt omhelst, ze onthouden je naam en ze beschouwen je als je beste vriend :)
Ok, even genoeg over de markt. Ondanks dat we hier vele uurtjes hebben doorgebracht, hebben we ook nog wel andere dingen gedaan. We hebben bijvoorbeeld rijstvelden gezien en we zijn naar het zogenaamde Monkey Forest geweest, waar een hele kolonie apen woont. We waren al gewaarschuwd dat het enorme brutale beesten zijn en ik was dan ook binnen 5 minuten mijn waterfles kwijt! Gelukkig was hij bijna leeg en nog altijd liever dat dan mijn fotocamera of zonnebril..
Helaas kwam na 3 nachtjes een einde aan Ubud en dus vertrokken we met een paar extra kilo's aan bagage verder naar Sanur.

Inmiddels zijn we dus in Sanur en ook hier zit de tijd er alweer bijna op. Morgen gaan we namelijk aan het eind van de dag terug naar Ronny om daar nog één nachtje te zijn voordat we vrijdag in het vliegtuig stappen naar huis! In ieder geval hebben we hier in Sanur nog even heerlijk kunnen relaxen aan het zwembad en strand en kunnen we uitgerust naar huis. Heb wel enorm veel zin om weer naar huis te gaan en jullie allemaal weer te zien!
Hopelijk tot snel!!

Liefs :)