Stage, stage, stage en meer leuke dingen
Door: annedijkstra
Blijf op de hoogte en volg Anne
08 Mei 2011 | Canada, Hamilton
Dag lieve allemaal!!
Voordat ik begin wil ik even kwijt dat ik al jullie lieve berichtjes op facebook, hyves en hier op mijn blog erg waardeer. Ik vind het leuk te merken dat jullie een beetje met mee meereizen en ik vind het uiteraard erg leuk om gewoon wat van jullie te horen. Dus twijfel niet en blijf reageren en berichtjes sturen! :)
Deze week bestond voornamelijk uit mijn eerste week stage. Het begon gelijk goed door helemaal zeikenat te worden geregend op de heenweg. Dan is het helemaal handig dat de fietsen hier geen spatbord hebben, dus je kunt je wel voorstellen hoe ik eruit heb gezien. De regenjack die ik van Laura had geleend was geel en supergroot, dus ik zou er wel als een doorweekte eend hebben uitgezien. Mijn schoenen en sokken waren de hele dag zeikenat, dus ik had de hele dag ijskoude voeten. Dinsdag op de weg naar huis weer helemaal natgeregend, maar gelukkig was het op de terugweg. Had ik trouwens al gezegd dat fietsen hier best gevaarlijk is? Zoals gezegd gebruiken de mensen hier de auto voor bijna alles en zijn er ongeveer 2 Canadezen met een fiets. De wegen en stoplichten zijn daarom ook niet echt berekend op fietsers. Daarnaast zitten er door de strenge winters op sommige plaatsen nogal behoorlijke gaten in de weg die je niet altijd kunt ontwijken doordat er auto’s naast je rijden. De eerste dagen fietste ik voornamelijk op de stoep en ging ik elke keer oversteken door middel van het stoplicht voor voetgangers. Inmiddels ben ik al steeds meer gewend en durf ik me nu wat meer tussen het echte verkeer te begeven, maar het blijft uitkijken!
Tijdens de eerste dag op mijn stageplek kreeg ik natuurlijk super veel informatie en ik had het gevoel dat ik dat nóóit allemaal ging onthouden. Het was zoveel in één keer en dan ook nog alles in het engels, wat nou niet echt bevordelijk is in het begin. Gelukkig zijn alle mensen op stage heel aardig en geduldig, dus ze verwachten niet van mij dat ik gelijk alles weet. Scheelt dat even weer. Tijdens de pauze viel me op dat de meeste mensen een warme lunch eten zoals pizza, rijst, pasta etc. Daar kwam ik aan met mijn broodje ham haha! Al het warme eten zag er op zich best lekker uit, maar het lijkt me nou niet erg gezond om twee keer op een dag een warme, vette hap te eten.
De fysiotherapie hier in Canada is behoorlijk anders dan in Nederland. Ten eerste hebben de fysiotherapeuten hier een assistent. De assistent haalt de patiënt uit de wachtkamer en brengt hem of haar alvast naar de kamer of de behandafel. Ja, kamer óf behandeltafel, want dit is niet hetzelfde. Ze hebben hier twee kamers waar de onderzoeken plaatsvinden. Naast deze 2 kamers staan er ongeveer 15 behandeltafels verspreidt over 3 ruimtes. Je kan een soort van privacy creëren door de gordijnen dicht te trekken, maar verder kennen ze dat hier volgens mij niet echt.
Soms hebben patiënten voor hun behandeling een Hot Pack, Cold Pack of een andere therapeutische techniek zoals TENS, Interferentie of Ultrasound. Ook dit regelt de assistent allemaal en daarna kan de patiënt worden overgedragen aan de therapeut. Niet iedere patiënt die binnenkomt wordt behandeld door een fysiotherapeut. Er zijn namelijk ook een aantal kinesetherapeuten en één revalidatie assistente. Eigenlijk doet de fysiotherapeut voornamelijk de onderzoeken en de diagnoses. Wanneer er een nieuwe patiënt binnenkomt wordt deze door de fysiotherapeut onderzocht en wordt er een diagnose gesteld (iets wat wij in NL niet eens mogen!). Het onderzoeken verschilt op zich niet veel van NL, behalve dat de patiënt bijna altijd de kleren aanhoudt. De mensen zijn nogal preuts, wat niet altijd handig is als je een heup wilt onderzoeken met de broek nog aan.
Als alles gedaan is, moet de patiënt een formulier ondertekenen waarin toestemming voor de behandeling wordt gegeven. Dit is erg belangrijk, omdat sommige mensen hier leven van het aansprakelijk stellen van anderen.
Vervolgens wordt er een behandelplan opgestelt en wordt de patiënt overdragen aan een kinesetherapeut of aan de revalidatie assistente. Alleen de lastige gevallen blijven onder begeleiding van de fysiotherapeut. Na een aantal weken worden de mensen door de fysio her-onderzocht om te kijken of de klachten verbeteren en of er dingen aan het behandelplan moeten worden veranderd. De kinesetherapeuten en de revalidatie assistenten volgen precies het behandelplan van de fysio en mogen hier absoluut niet van afwijken of aan veranderen. De fysiotherapeut is namelijk altijd verantwoordelijk voor alles wat met de patiënten gebeurd.
De afgelopen week bestond voornamelijk uit het meekijken met mijn begeleidster en het wennen aan de werkwijze hier in Canada. Er waren super veel her-onderzoeken en nieuwe patiënten, waardoor we soms hele dagdelen alleen maar onderzoeken hadden. Op zich heel goed voor mij om te zien, maar niet iets wat ik elke dag zou willen doen. Toch vloog de week echt voorbij en voor ik het wist was het vrijdagmiddag en was het alweer tijd om iedereen een goed weekend te wensen. Op vrijdag mag je hier trouwens wél een spijkerbroek dragen, maar dan moet je $2 betalen voor het kankerfonds.
Uiteraard heb ik deze week meer gedaan dan alleen stage lopen. Woensdag kwam Chris, de zoon van Laura langs en hij zag de fiets die ik had gekocht. Ik had nog niet gezegd dat de banden helemaal uit elkaar vielen, maar dat was dus het geval. Chris vroeg me waar ik de fiets vandaan had en hij verzekerde me dat ik 'garbage' had gekocht. Typisch weer een Anne actie, maar ik dacht dat ze hier in Canada nou eenmaal niet van beter hadden gehoord. Chris wilde contact opnemen met de verkoper, omdat hij vond dat die fiets nooit aan mij verkocht had mogen worden in deze staat. Ik had nog het telefoonnummer van de beste man, maar hij gooide de telefoon neer zodra Chris ging klagen dus dat ging niet werken. Er werd nog even gediscusseerd of we de fiets dan maar gewoon in zijn tuin of zelfs door zijn raam zouden moeten gooien. Tot nog toe is er echter nog niks tot uitvoering gebracht. Wél is er een nieuwe fiets voor me geregeld, wat toch best wel fijn is.
Donderdag gingen we na stage naar Upper Hamilton. Dit is een gedeelte van Hamilton dat, de naam zegt het al, hoger ligt dan de rest van Hamilton. Ze spreken hier van een 'mountain', maar het is geen échte berg. Laura werkt in Upper Hamilton in een supermarkt en die heeft ze ons even laten zien. Ik heb hier een stuk echte Goudse kaas gekocht, dus de supermarkt krijgt een voldoende. Ook zijn we nog even naar de Dutch Store geweest. Heel leuk en apart om midden in Canada een winkel vol Nederlands eten te zien. Ik heb een potje abrikozenjam gekocht voor op de beschuiten die Laura eerder voor me had gekocht.
Vrijdagavond was er een leuke avond georganiseerd door de seniorenclub waar de vader van Laura bij zit. Er was een beautycontest voor mannen die zich verkleed hadden als vrouw. Toen Laura vroeg of ik mee wilde, was mijn eerste reactie dat ik dat vást niks aan zou vinden. Uiteindelijk heb ik me laten overhalen en ging ik met Laura, Aya en een vriedin van Laura mee. Eenmaal aangekomen waren Laura’s ouders er al, net als Kathi en heel veel andere vrienden en vriendinnen van Laura die ik nog niet kende. Aya en ik werden aan iedereen voorgesteld en alle oude mensjes vonden het maar wát interessant. Na een tijdje begon de show en ik moet zeggen, het was echt hilarisch! Van die oude mannen die sexy proberen te doen in een jurk of zelfs alleen maar een badpakje aan. Na de show kwam er natuurlijk nog een hele avondmaal tevoorschijn en er stond gelijk een hele rij van mensen die wel zin hadden in een stuk pizza of een broodje worst. Aangezien het ongeveer 22u was, we gewoon avondeten hadden gehad én Laura bergen chips had meegenomen, voelde ik me allerminst uitgehongerd. Het zag er heel lekker uit, maar ik heb me gelukkig kunnen beheersen! Ik begin nu ook steeds beter te snappen hoe het komt dat sommige mensen hier een klein beetje aan de dikke kant zijn.
Vandaag (zaterdag) met Chris Hamilton verder verkend. Dit weekend is ‘Doors Open Hamilton’, waardoor veel bezienswaardigheden gratis zijn. Tja, waar ben je anders een Nederlander voor om hier geen gebruik van te maken. We zijn op de fiets (ja, Chris is één van de twee Canadezen met een fiets) naar Hamilton down town en Lake Ontario gefietst. Hier hebben we onder andere een schip uit de WOII bekeken. Interessant om te zien hoe 180 man leeft op een boot met maar 11 wastafels en elke 2 á 3 dagen water waar ze dan 3 minuten gebruik van kunnen maken. Hierna een beetje rondgefietst bij Lake Ontario en vervolgens nog naar het centrum van Hamilton geweest. Hier is een groot winkelcentrum waar je serieus in verdwaald. We hebben wat rondgesnuffeld en gezondigd door een kleine snack te halen bij de McDonalds. Je vindt hier om de haverklap een McDonalds, een Tim Hortons (de Starbucks van Canada) of een Subway. Uiteraard vind ik het helemaal niet erg dat hier zoveel Subways zitten. Ik zal eens kijken of ik hier al mijn spaarkaarten in kan leveren.
Liefs!
Voordat ik begin wil ik even kwijt dat ik al jullie lieve berichtjes op facebook, hyves en hier op mijn blog erg waardeer. Ik vind het leuk te merken dat jullie een beetje met mee meereizen en ik vind het uiteraard erg leuk om gewoon wat van jullie te horen. Dus twijfel niet en blijf reageren en berichtjes sturen! :)
Deze week bestond voornamelijk uit mijn eerste week stage. Het begon gelijk goed door helemaal zeikenat te worden geregend op de heenweg. Dan is het helemaal handig dat de fietsen hier geen spatbord hebben, dus je kunt je wel voorstellen hoe ik eruit heb gezien. De regenjack die ik van Laura had geleend was geel en supergroot, dus ik zou er wel als een doorweekte eend hebben uitgezien. Mijn schoenen en sokken waren de hele dag zeikenat, dus ik had de hele dag ijskoude voeten. Dinsdag op de weg naar huis weer helemaal natgeregend, maar gelukkig was het op de terugweg. Had ik trouwens al gezegd dat fietsen hier best gevaarlijk is? Zoals gezegd gebruiken de mensen hier de auto voor bijna alles en zijn er ongeveer 2 Canadezen met een fiets. De wegen en stoplichten zijn daarom ook niet echt berekend op fietsers. Daarnaast zitten er door de strenge winters op sommige plaatsen nogal behoorlijke gaten in de weg die je niet altijd kunt ontwijken doordat er auto’s naast je rijden. De eerste dagen fietste ik voornamelijk op de stoep en ging ik elke keer oversteken door middel van het stoplicht voor voetgangers. Inmiddels ben ik al steeds meer gewend en durf ik me nu wat meer tussen het echte verkeer te begeven, maar het blijft uitkijken!
Tijdens de eerste dag op mijn stageplek kreeg ik natuurlijk super veel informatie en ik had het gevoel dat ik dat nóóit allemaal ging onthouden. Het was zoveel in één keer en dan ook nog alles in het engels, wat nou niet echt bevordelijk is in het begin. Gelukkig zijn alle mensen op stage heel aardig en geduldig, dus ze verwachten niet van mij dat ik gelijk alles weet. Scheelt dat even weer. Tijdens de pauze viel me op dat de meeste mensen een warme lunch eten zoals pizza, rijst, pasta etc. Daar kwam ik aan met mijn broodje ham haha! Al het warme eten zag er op zich best lekker uit, maar het lijkt me nou niet erg gezond om twee keer op een dag een warme, vette hap te eten.
De fysiotherapie hier in Canada is behoorlijk anders dan in Nederland. Ten eerste hebben de fysiotherapeuten hier een assistent. De assistent haalt de patiënt uit de wachtkamer en brengt hem of haar alvast naar de kamer of de behandafel. Ja, kamer óf behandeltafel, want dit is niet hetzelfde. Ze hebben hier twee kamers waar de onderzoeken plaatsvinden. Naast deze 2 kamers staan er ongeveer 15 behandeltafels verspreidt over 3 ruimtes. Je kan een soort van privacy creëren door de gordijnen dicht te trekken, maar verder kennen ze dat hier volgens mij niet echt.
Soms hebben patiënten voor hun behandeling een Hot Pack, Cold Pack of een andere therapeutische techniek zoals TENS, Interferentie of Ultrasound. Ook dit regelt de assistent allemaal en daarna kan de patiënt worden overgedragen aan de therapeut. Niet iedere patiënt die binnenkomt wordt behandeld door een fysiotherapeut. Er zijn namelijk ook een aantal kinesetherapeuten en één revalidatie assistente. Eigenlijk doet de fysiotherapeut voornamelijk de onderzoeken en de diagnoses. Wanneer er een nieuwe patiënt binnenkomt wordt deze door de fysiotherapeut onderzocht en wordt er een diagnose gesteld (iets wat wij in NL niet eens mogen!). Het onderzoeken verschilt op zich niet veel van NL, behalve dat de patiënt bijna altijd de kleren aanhoudt. De mensen zijn nogal preuts, wat niet altijd handig is als je een heup wilt onderzoeken met de broek nog aan.
Als alles gedaan is, moet de patiënt een formulier ondertekenen waarin toestemming voor de behandeling wordt gegeven. Dit is erg belangrijk, omdat sommige mensen hier leven van het aansprakelijk stellen van anderen.
Vervolgens wordt er een behandelplan opgestelt en wordt de patiënt overdragen aan een kinesetherapeut of aan de revalidatie assistente. Alleen de lastige gevallen blijven onder begeleiding van de fysiotherapeut. Na een aantal weken worden de mensen door de fysio her-onderzocht om te kijken of de klachten verbeteren en of er dingen aan het behandelplan moeten worden veranderd. De kinesetherapeuten en de revalidatie assistenten volgen precies het behandelplan van de fysio en mogen hier absoluut niet van afwijken of aan veranderen. De fysiotherapeut is namelijk altijd verantwoordelijk voor alles wat met de patiënten gebeurd.
De afgelopen week bestond voornamelijk uit het meekijken met mijn begeleidster en het wennen aan de werkwijze hier in Canada. Er waren super veel her-onderzoeken en nieuwe patiënten, waardoor we soms hele dagdelen alleen maar onderzoeken hadden. Op zich heel goed voor mij om te zien, maar niet iets wat ik elke dag zou willen doen. Toch vloog de week echt voorbij en voor ik het wist was het vrijdagmiddag en was het alweer tijd om iedereen een goed weekend te wensen. Op vrijdag mag je hier trouwens wél een spijkerbroek dragen, maar dan moet je $2 betalen voor het kankerfonds.
Uiteraard heb ik deze week meer gedaan dan alleen stage lopen. Woensdag kwam Chris, de zoon van Laura langs en hij zag de fiets die ik had gekocht. Ik had nog niet gezegd dat de banden helemaal uit elkaar vielen, maar dat was dus het geval. Chris vroeg me waar ik de fiets vandaan had en hij verzekerde me dat ik 'garbage' had gekocht. Typisch weer een Anne actie, maar ik dacht dat ze hier in Canada nou eenmaal niet van beter hadden gehoord. Chris wilde contact opnemen met de verkoper, omdat hij vond dat die fiets nooit aan mij verkocht had mogen worden in deze staat. Ik had nog het telefoonnummer van de beste man, maar hij gooide de telefoon neer zodra Chris ging klagen dus dat ging niet werken. Er werd nog even gediscusseerd of we de fiets dan maar gewoon in zijn tuin of zelfs door zijn raam zouden moeten gooien. Tot nog toe is er echter nog niks tot uitvoering gebracht. Wél is er een nieuwe fiets voor me geregeld, wat toch best wel fijn is.
Donderdag gingen we na stage naar Upper Hamilton. Dit is een gedeelte van Hamilton dat, de naam zegt het al, hoger ligt dan de rest van Hamilton. Ze spreken hier van een 'mountain', maar het is geen échte berg. Laura werkt in Upper Hamilton in een supermarkt en die heeft ze ons even laten zien. Ik heb hier een stuk echte Goudse kaas gekocht, dus de supermarkt krijgt een voldoende. Ook zijn we nog even naar de Dutch Store geweest. Heel leuk en apart om midden in Canada een winkel vol Nederlands eten te zien. Ik heb een potje abrikozenjam gekocht voor op de beschuiten die Laura eerder voor me had gekocht.
Vrijdagavond was er een leuke avond georganiseerd door de seniorenclub waar de vader van Laura bij zit. Er was een beautycontest voor mannen die zich verkleed hadden als vrouw. Toen Laura vroeg of ik mee wilde, was mijn eerste reactie dat ik dat vást niks aan zou vinden. Uiteindelijk heb ik me laten overhalen en ging ik met Laura, Aya en een vriedin van Laura mee. Eenmaal aangekomen waren Laura’s ouders er al, net als Kathi en heel veel andere vrienden en vriendinnen van Laura die ik nog niet kende. Aya en ik werden aan iedereen voorgesteld en alle oude mensjes vonden het maar wát interessant. Na een tijdje begon de show en ik moet zeggen, het was echt hilarisch! Van die oude mannen die sexy proberen te doen in een jurk of zelfs alleen maar een badpakje aan. Na de show kwam er natuurlijk nog een hele avondmaal tevoorschijn en er stond gelijk een hele rij van mensen die wel zin hadden in een stuk pizza of een broodje worst. Aangezien het ongeveer 22u was, we gewoon avondeten hadden gehad én Laura bergen chips had meegenomen, voelde ik me allerminst uitgehongerd. Het zag er heel lekker uit, maar ik heb me gelukkig kunnen beheersen! Ik begin nu ook steeds beter te snappen hoe het komt dat sommige mensen hier een klein beetje aan de dikke kant zijn.
Vandaag (zaterdag) met Chris Hamilton verder verkend. Dit weekend is ‘Doors Open Hamilton’, waardoor veel bezienswaardigheden gratis zijn. Tja, waar ben je anders een Nederlander voor om hier geen gebruik van te maken. We zijn op de fiets (ja, Chris is één van de twee Canadezen met een fiets) naar Hamilton down town en Lake Ontario gefietst. Hier hebben we onder andere een schip uit de WOII bekeken. Interessant om te zien hoe 180 man leeft op een boot met maar 11 wastafels en elke 2 á 3 dagen water waar ze dan 3 minuten gebruik van kunnen maken. Hierna een beetje rondgefietst bij Lake Ontario en vervolgens nog naar het centrum van Hamilton geweest. Hier is een groot winkelcentrum waar je serieus in verdwaald. We hebben wat rondgesnuffeld en gezondigd door een kleine snack te halen bij de McDonalds. Je vindt hier om de haverklap een McDonalds, een Tim Hortons (de Starbucks van Canada) of een Subway. Uiteraard vind ik het helemaal niet erg dat hier zoveel Subways zitten. Ik zal eens kijken of ik hier al mijn spaarkaarten in kan leveren.
Liefs!
-
08 Mei 2011 - 08:14
Charlotte:
Dan komt al die luchtvervuiling uds van Canada!!:( -
08 Mei 2011 - 08:23
Charlotte:
Hahahahahha -
08 Mei 2011 - 13:48
Marjet:
Haha Anne, vind ik juist helemaal geen actie voor jou! Jij hebt het meest verstand van fietsen van ons allemaal toch :P! Gelukkig bevalt je stage wel ook al ben je alleen nog maar aan het kijken... en alles eromheen natuurlijk =). Maar niet (weer :P) een "oude" man aan de haak slaan he!
Xx! -
08 Mei 2011 - 18:12
Margreet:
Hallo Anne!
Weer genoten van je verhaal! Je schrijft het ook goed. Heb je al geinformeerd of je daar zelf mag behandelen? Als dat zo'n gedoe is met tekenen voordat patiënten behandeld mogen worden ivm eventuele schadeclaim achteraf....Wat gaat het dat heel anders bij ons. Hoe snel stagiaires al echt aan de slag gaan bij ons! Hier alles okay! Je zwager weet nu hoe hij een bureau stoel in elkaar moet zetten (haha) en ondanks de meivakantie was het toch nog redelijk druk bij Mobilé. Is er iets wat je heel erg mist? Ik wil namelijk deze week een pakketje sturen met wat Nederlandse spullen; stroopwafel, drop, Haagse hopjes. Ik hoor het wel!
Meisie, geniet ervan!! xx Bye bye! Margreet© -
08 Mei 2011 - 18:12
Josje En Sam:
hey Anne,
We zijn 4 dagen op Ameland geweest en hebben lekker weer gehad, 25 graden gemiddeld. We hebben 40 km. gefietst naar Hollum, Ballum en Buren.
In Buren kreeg je nog de groetjes van Hotel Klok, ze vinden erg jammer dat je dit jaar niet op Ameland komt ze hebben vorig jaar zo'n leuke tijd met je gehad. De mei vakantie zit erop. Wij hopen toch dat je snel weer terugkomt in Nederland en daar niet blijven oh wee als je dat doet.Wij merken wel dat het je goed bevalt en daar gaat het natuurlijk om.
De groetjes van je nichtjes, (suiker)oom en tante Aag.
-
08 Mei 2011 - 19:09
Fré:
Groeten van de Woldbikers.
Geweldig gefietst vandaag met een zeer harde wind.
Onderweg natuurlijk koffie en appelgebak met ....slagroom.
Het ga je daar goed en we lezen je verslagen met plezier.
Tot later op de fiets.
Fré -
10 Mei 2011 - 11:20
Margreet:
Bedankt voor je mail! Ben bij Mobilé en zal gelijk je airmails kaart aan Anneke vragen. Pakje gaat donderdag op de bus. Ben benieuwd hoe lang het duurt voordat 'ie bij jou is....
Later!!
xx Margreet -
10 Mei 2011 - 14:41
Margreet:
Ahum, airmiles! (en geen airmails..) Enne, Anneke heeft de kaart gevonden dus hij komt eraan!!! -
10 Mei 2011 - 19:10
Femke:
Heeeyyy Anne!
Wat een grappige en leuke verhalen!
En wat apart hoe het er daar allemaal aan toe gaat bij de fysiotherapie. Ik hoop dat je snel ook wat meer dingen zelf mag doen. Dat zou wel leuk zijn.
Hoe apart ook dat de fysiotherapeut haast zelf niks doet aan de behandelingen. Ben benieuwd hoe je het dan verder gaat vinden. Mis je Nederland al? Of totaal niet:P
Leuke foto's trouwens! Hoor snel weer van je meid! Have fun daar! -
11 Mei 2011 - 17:44
Ina:
Hoi Anne,
Anneke wil je heel graag even bellen,maar het lukt steeds niet..
Zou jij ons het volledige nummer kunnen mailen?
Liefs,
Ina -
13 Mei 2011 - 13:47
Thea:
Hoi Anne,
Leuk om je verslagen te lezen en foto's te zien waar je bent.
Veel (leer)plezier daar en ik blijf je volgen.....................groetjes thea(van de maandagavondgroep)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
