Het goede leven in Quebec City

Zoals gezegd verliet ik afgelopen maandag de grote stad Montréal alweer, om deze te verruilen voor de kleinere Quebec City. Na een reis van 3 uur en 15 minuten in de bus kwam ik dan rond kwart over 4 aan in Quebec. Gelukkig zijn alle bussen heel goed, dus de busreis verliep soepel. Eenmaal op het station was het enkel nog de kunst om het hostel te vinden. Van te voren had ik op een kaartje de route uitgestippeld, dus dit moest te doen zijn. Enkel 15 min lopen, had Google Maps gezegd. Nou, dat zijn misschien 15 min zonder tassen ja, maar met mijn bagage duurde het toch echt iets langer! En zeker toen ik ontdekte dat alle straten omhoog liepen. En niet een beetje, maar echt Alpe d’Huez niveau. Je kunt je wel voostellen hoe ik daar liep. Meer dan 1 km per uur ging het in elk geval niet. Uiteindelijk toch heel aangekomen bij het hostel en toen kon ik eindelijk relaxen. Reizen is soms toch zwaarder dan je denkt. In mijn kamer ontmoette ik gelijk een andere meid uit Nederland, Claire. Met haar even gekletst over het reizen en ervaringen uitgewisseld. Nadat ik enigszins uitgerust was, even wat eten gehaald en mijn eerste rondje door de stad gemaakt. Onder andere nog gekeken bij een erg leuk straattheater, wat je veel ziet hier in Quebec. Ook heb ik eindelijk mijn welverdiende softijsje kunnen vinden. Heerlijk, daar had ik echt al dagen zin in. ’s Avonds ben ik maar op tijd mijn bedje in gedoken, want ik was toch wel moe geworden van de hele dag.
Dinsdag eerst natuurlijk even op zoek naar een ontbijtje en dit later heerlijk opgepeuzeld in de stad. Op een gegeven moment kwam er echter een straatartiest die absoluut niet grappig was en toen ben ik maar weer verder gelopen. De stad is niet zo heel groot en rond een uur of half 3 had ik het eigenlijk al wel een beetje gezien. Ik ging maar weer even terug naar het hostel en toen ontmoette ik daar Elske, een andere Nederlandse meid die net had ingecheckt. Samen met haar heb ik toen nog even rondgewandeld in de stad, want dat is toch nog wel wat leuker dan in je eentje. Rond een uur of half 6 hadden we best wel trek en besloten we dat het leuk zou zijn een terrasje op te zoeken om wat te gaan eten. Dat werd hem dus niet, want het was óf vol, óf te duur. Toch hebben we ergens nog een leuk restaurantje gevonden waar we allebei de smoked meat met wat frietjes namen, Echt heel erg lekker! Elske had gehoord van een gratis Cirque du Soleil optreden ergens in de stad en het leek ons erg leuk hier heen te gaan. Echt uniek, zoiets tofs for free! Het was erg druk, maar we konden een goed plekje krijgen en konden het dus uitstekend zien. Echt super dat de stad zoiets gratis aanbiedt.
Woensdag ging ik weer met Elske op pad en wel naar de Citadelle. Dit is een soort fort dat de stad moest beschermen tegen een mogelijke aanval van Amerika. Deze aanval is er nooit gekomen, maar dat terzijde. Om 12 uur werd er nog een kanon afgeschoten om ons te laten weten dat het noon was, maar we schrokken ons natuurlijk een hoedje. Het was een erg interessant stukje Quebec, maar een rondleiding van een uur was meer dan genoeg. Na de rondleiding vonden we dat het tijd was voor een relaxmiddagje en hebben we heerlijk op het gras liggen lezen en wat liggen dommelen. In de schaduw uiteraard, want anders is het echt niet uit te houden. Tegen het eind van de middag zagen we wat donkere wolken aankomen en zijn we maar weer terug gegaan naar het hostel. ’s Avonds leek het ons een leuk idee om te gaan eten bij de creperie. Deze had goede recensies en zag er ook leuk uit. Toen we er echt rond half 7 kwamen, stond er een enorme rij. Wij wilden wachten, maar ineens kwam de regen met bakken uit de hemel en zijn we naar een restaurantje aan de overkant gevlucht. We mochten hier alleen niet enkel wat drinken. Gelukkig hoefden we geen hele maaltijd te bestellen, want alleen een voorgerecht was ook wel goed. Dus namen we allebei een soepje met wat broodjes erbij. Eigenlijk was dat best wel vullend en vonden we dat we dan beter de volgende dag naar de creperie konden gaan. Als toetje hebben we nog een lekkere wafel gehaald bij het winkeltje dat al dagen zo lekker rook.
Terug bij het hostel kwamen we erachter dat Odile ook bij ons op de kamer was gekomen. Ik had haar al in Montreal ontmoet en Elske kende haar nog van haar tijd bij de Niagara Falls. Erg toevallig allemaal en we hadden nu ook wel een echt nederlandse kamer. Odile was echter net weg toen wij op de kamer kwamen en dus ben ik toen 's avonds nog even met Elske de stad in geweest. We hebben gekeken naar een gratis 3D show op een gebouw, over de geschiedenis van Quebec. Het kon me eerlijk gezegd niet zo boeien en zeker als je de lichtshow in Ottawa had gezien, was dit veel minder leuk! Toch is het natuurlijk wel heel bijzonder dat de stad zoveel gratis entertainment aanbiedt. Terug bij het hostel was Odile daar ook weer en hebben we met zijn drieën nog even een biertje gedronken en toen voldaan naar bed.
Donderdag wilden we graag naar een indianendorp net buiten de stad. Toen we opstonden zagen we dat het echt plensde, maar gehuld in mooie regenponchos konden wij dit wel aan! De straten stonden blank en er liepen echte rivieren bij de straten naar beneden, maar dat was ook wel weer een leuk gezicht. De mousson in Canada! We wisten niet zeker of het shuttlebusje wel zou komen, maar gelukkig kwam hij toch opdagen. Bij het dorpje aangekomen regende het daar ook, ook al had de chauffeur gezegd dat daar niks van regen te zien is. Een beetje misleidende praat! Maar goed, de ponchos hadden we niet voor niks mee en het was ook wel een keertje lekker dat het niet te heet was. Na een mooie rivier met waterval te hebben gezien (die natuurlijk nog wilder was dan normaal) gingen we op weg om wat meer van de indianen te zien. Na eerst van het kastje naar de muur te worden gestuurd en niemand die eigenlijk meer kon vertellen, zijn we uiteindelijk toch bij het dorpje aangekomen. Het weer was inmiddels ook wat opgeklaard en een waterig zonnetje kwam tevoorschijn. In dit dorpje hebben we naar indiaanse dans gekeken en ook kregen we een rondleiding van een echte indiaan die uitleg gaf over het indiaanse leven. Vervolgens had hij ook gelijk de harten van Elske en Odile gestolen, maar ik was hier uiteraard te nuchter voor. Om half 5 moesten we weer terug lopen naar het begin, om daar weer de shuttlebus terug te pakken. Eenmaal weer terug in Quebec was het tijd om te gaan eten bij de creperie! Hier hadden we de hele dag al zin in en we waren op tijd, dus gelukkig geen rij. Ik heb hier een heerlijke crepe met bacon, ui en zwitserse kaas gehad. Smullen! Als toetje nog een crepe met chocola die gewoon net zo groot was als mijn eerste crepe, dus het was absoluut vullend. Hierna een lekker rustige avond gehad en nog wat rondgewandeld en gezellig gezeten met elkaar.
Vrijdag was het voor Elske helaas alweer tijd om verder te reizen, dus gingen Odile en ik samen wat leuke dingen doen. We hadden vele plannen, maar uiteindelijk hebben we bijna de hele middag lekker op een grasveldje gelegen, omdat we allebei toch wel erg moe waren van een slechte nacht slapen. ’s Avonds werd het ook voor mij tijd om Quebec te verlaten, want ik zou de bus terug naar Montreal nemen. Vanaf daar stond de bus naar Boston klaar, die me ’s nachts naar Boston zou rijden. Odile liep gezellig met me mee naar het busstation en na daar voor de laatste keer te hebben genoten van een Canadees Subway broodje moest ik toch ook afscheid nemen van deze leuke stad en van Odile. Het was dus ook gewoon mijn laatste dag in Canada, wat best vreemd is al ik daar nu zo over nadenk. Ik heb een ontzettend leuke tijd in Canada gehad en het is ook zeker niet de laatste keer dat ik hier ben geweest! Maar nu eerst.. USA!!

Liefs!