Killing birds is NOT funny!

Lieve mensen!

Hèhè, eindelijk weer een teken van leven vanuit het verre Australië! Zoals beloofd zal ik dit verslag beginnen met het dagje op Rottnest Island, inmiddels alweer meer dan 2 weken geleden! Vanuit Perth zouden we rond half 9 met de boot vertrekken naar dit eiland voor de kust. Binnen mooi een plaatsje aan het raam bemachtigd en na een tijdje vroeg de vrouw tegenover ons of we soms uit Nederland kwamen. Het bleek te gaan om een stel uit Nieuw-Zeeland en ze waren zelf dit jaar ook nog in Nederland geweest! De vrouw heeft namelijk wat familie in Nederland, dus vandaar dat ze een beetje kon horen waar we vandaan kwamen. We hebben erg leuk met deze mensen gekletst en ze vertelde dat haar zoon in Nieuw Zeeland wel eens backpackers in huis heeft. We kregen hun adres en moesten maar contact opnemen tegen de tijd dat we naar NZ zouden gaan, want dan mochten we wel bij hun en hun zoon verblijven. Ideaal voor ons!
Uiteindelijk kwamen we om kwart voor 11 aan op het eiland (ja, ik had ook niet verwacht dat het nog zo lang zou duren!) en namen we afscheid van de aardige mensen uit Nieuw Zeeland. We moesten even wachten op onze huurfietsen, maar toen we die hadden mochten we met onze mooie helmpjes op het eiland gaan verkennen. Heuvel op, heuvel af en een harde wind! Gelukkig had ik nog een beetje fietsconditie in mijn benen zitten, zodat het me nog wel aardig goed af ging. We hebben op een gegeven moment op een mooi strandje onze lunch opgegeten en zijn toen verder gefietst naar de vuurtoren. Nog een steil stuk, maar vanuit de heuvel waarop de toren stond hadden we wel een mooi uitzicht! Het beklimmen van de vuurtoren was niet gratis en aangezien wij toch Nederlanders blijven, hebben we dat maar gelaten voor wat het was. We waren nog niet weg of we zagen een echte Quokka, een soort wallaby die alleen op dit eiland voorkomt. Ze staan erom bekend niet bang en erg nieuwsgierig te zijn en ik zou Anne niet zijn als ik deze kans aan me voorbij liet gaan! Dus met de camera in de aanslag proberen om het beestje zo dichtbij mogelijk te laten komen. En dichtbij kwam ze! Super leuk (en daarmee ook wat leuke foto’s kunnen maken). Daarna maar weer verder gefietst en zagen we nog een Bobtail Skink, een soort salamander/hagedis, maar dan een stuk groter. Ook maar weer een foto van maken dan. De fietstocht was heel mooi met alle verschillende landschappen, van prachtige kustlijnen tot mooie binnenlandse meren. En we hadden het getroffen met het weer! Waar voorgaande dagen nog wat fris en regenachtig waren, hadden wij een prachtig zonnige dag te pakken. Om vier uur was het helaas tijd om weer de boot terug te nemen, maar niemand pakte ons dit heerlijke dagje meer af! Op de terugweg zaten we tegenover een ouder stel uit het oosten van Australië. Ook met hun even leuk gekletst, al waren ze wel een stuk moeilijker te verstaan met hun binnenlandse accent.

De volgende dag, zaterdag, was het tijd om het camperbusje op te halen! Sabrina mocht de spits afbijten met rijden en na even wat gewenning, ging het eigenlijk al snel goed. Na de eerste boodschappen te hebben gehaald en nog weer verder te zijn gereden mocht ik eraan gaan geloven met rijden. Eigenlijk ging het best goed en ik moet zeggen dat het me 100% meevalt met het links rijden. Af en toe werd de ruitenwisser nog even aangezien voor de richtingaanwijzer, maar ook dat hadden we aardig snel onder de knie. We hoefden er al snel niet meer over na te denken.
Die eerste dag zijn we in Cervantes op een camping beland en vanuit daar zijn we de volgende dag naar de Pinnacles gegaan in het Nambung National Park. Dit park bestaat uit strand en zandduinen en de beroemde Pinnacles. Dit zijn enorme kalkstenen zuilen, wat erg bijzonder is om te zien en bij langs te lopen. Gelukkig was het niet te warm, zodat we de wandeling goed konden doen.
Vanuit hier zijn we toen doorgereden naar een soort rest area langs de weg om daar de nacht door te brengen. Hier was echter geen wc, dus back to basics haha! We waren niet de enige die hier zouden slapen, dus dat vonden we wel een fijn idee. De volgende ochtend doorgereden naar Geraldton, een plaatsje langs de kust. Hier zijn we niet zo heel lang gebleven en tegen de middag gingen we verder naar Kalbarri. Op de weg naar Kalbarri waren een aantal uitzichtpunten met prachtige kliffen. Ondanks de enorm harde wind wederom prachtig om te zien en erg indrukwekkend!
We zijn hierna in Kalbarri op een camping beland en we hebben bij het Visitors Centre gelijk een tour geboekt voor de volgende dag door het Kalbarri National Park. We werden rond 8u ’s ochtends bij de camping opgehaald en gingen met een stuk of 12 anderen een dagtocht maken. Eerst zouden we naar Nature’s Window, een rotsformatie die, zoals de naam het al zegt, een soort doorkijkraam vormt naar de omgeving. Vanuit hier mooi uitzicht op de beneden gelegen rivier en de rosten in de verte. Hierna naar een ander uitzichtpunt gelopen die zicht gaf op een kloof en toen we weer boven kwamen stond ons een glaasje sap en de lekkerste cheesecake ooit op ons te wachten. En nog dikke plakken ook, heerlijk! Het was inmiddels alweer aan het eind van de ochtend en we gingen verder naar het volgende onderdeel, de kanotocht! Het was super warm dus eerst maar even een duik in het water! Na de lunch te hebben gegeten gingen we dan eindelijk de kano in. Toen de gids ons de peddels aan wilde geven zag ik dat er een immens grote spin op zag, dus je snapt wel, ik schrok me dood. De gids keek en zei ‘oh it’s just a huntsman’. Nou, allemaal leuk en aardig, maar die kom ik dus liever niet tegen! Eenmaal zonder spinnenbeten in de kano was ook dat weer een ervaring op zich: in je kanootje tussen al die hoge, indrukwekkende rotswanden. Hopelijk hebben de foto’s het gevoel een beetje overgebracht (

Na Kalbarri zijn we naar Denham gereden, een plaatsje in Shark Bay. Vanuit hier is het nog maar 26km naar Monkey Mia, wat weer een bekende plek is om dolfijnen te spotten! Hier zijn we dus de volgende dag heengegaan. Onderweg nog bijna een kangaroo aangereden, want serieus wat een domme beesten zijn dat! Staat gewoon in de berm te wachten tot je eraan komt en dan net op het laatste moment toch nog snel overhuppelen. Ging maar net goed! Maar ok, over Monkey Mia: de dolfijnen komen hier elke ochtend naar het strand waar ze wat vis gevoerd krijgen. Natuurlijk niet teveel, want ze moeten ook zelf voor voedsel kunnen blijven zorgen. De medewerkers kennen alle dolfijnen en zo kunnen ze erop toezien dat ze niet teveel vis gevoerd krijgen. Ik vond het erg knap dat ze elke dolfijn kunnen herkennen! Een aantal mensen uit het publiek mag een visje geven, maar je mag de beesten zelf niet aanraken. Logisch natuurlijk, want dat kan ze ziek maken, maar ik vond het toch wel een beetje jammer. Gelukkig mocht dit de pret niet bederven en was het erg leuk om ze zo dicht bij je langs te zien zwemmen. Toen we weer in Denham terug waren hebben we een andere camping gezocht (bij de andere was haast geen schaduw) en we kregen een plekje gelijk aan het strand. Was een super plek dus en ’s middags hebben we even lekker op het strand gelegen.

De volgende dag, het is inmiddels vrijdag de 12e, zijn we naar Carnarvon gereden. Onderweg nog even naar Eagle Bluff gereden voor een mooi uitzicht over zee en even later Hamelin Pool, waar stromalieten te zien zijn. Dit zijn een soort kleine zuilen die door cyanobacteriën worden gevormd en het is de oudste levensvorm op leven. Wij konden ons haast niet voorstellen dat het überhaupt levende dingen waren, maar dat terzijde. We waren net weer op de snelweg of er stond iemand langs de weg te liften en vooruit, hij mocht met ons mee. Het was een Japanse jongen die al vanaf Perth aan het liften was. Had hij tot dusver nog aardig gedaan dus! Zijn plan was naar Darwin te gaan en ik ben benieuwd hoe het hem verder is vergaan (wij hebben hem er in Carnarvon weer uit gekickt haha!).

Helaas is net voor Carnarvon het noodlot toegeslagen, namelijk dat ik voor het eerst van mijn leven iets heb gedood met de auto (vliegjes niet meegerekend). Er vlogen namelijk ineens een stuk of 15 vogeltjes over de weg en toen was het, pok pok, pok! Ik heb niet in de achteruitkijkspiegel kunnen zien hoeveel er waren gesneuveld, maar één ding is zeker, waar de kangaroo geluk had, hadden een aantal vogeltjes vandaag iets minder geluk! Een man op de camping zei erover: 'oh, just a few bush birds, doesn't matter'. Maar ik vond het toch iets minder leuk!
We zijn twee nachten in Carnarvon gebleven en dit was een erg leuk dorpje met een klein marktje waar je goedkope groenten kon kopen. Ze hadden zelfs een kraampje met ‘poffertjes, little Dutch pancakes’. Het ze echter niet geproefd, dus weet niet of ze aan de echte Nederlandse konden tippen. De meeste boodschappen zijn aardig duur, maar we kwamen erachter dat het met het kangaroo vlees best meeviel. We hebben dus die dag voor het eerst een kangaroo burger geprobeerd en eerlijk, hij was echt lekker! Ik vond hem zelfs niet echt verschillen van een gewone hamburger. Was dus geslaagd, dat gaan we zeker vaker eten.

Na Carnarvon was het weer tijd om verder te rijden en zetten we koers naar Exmouth. Eerst nog even langs de Blowholes, een rotsformatie langs de kust waar de zee het nodig vindt met veel geweld tegenaan te beuken. Het water kan hierdoor wel tot 20 meter hoogte spuiten en er zijn een aantal gaten in de rotsen waardoor het soms iets weg heeft van een spuitende geiser. Erg gaaf om van zo dichtbij te zien. Eenmaal aangekomen in Exmouth gingen we naar het vlakbij gelegen Cape Range National Park om op één van de vele campings 2 nachtjes te overnachten. Weer een super mooi plekje vlakbij de zee en hier gingen we snorkelen! Ik had dat nog nooit eerder gedaan, dus dat was even een beetje aftasten, maar was erg leuk. Helaas was het aardig laag water, zodat het iets te ondiep was, maar al wel wat mooie vissen kunnen zien! De volgende dag gingen we iets eerder het water in en toen was het dus ook wat dieper. We zagen zelfs een zeester en een kleine kogelvis!
Toen we weer bij ons plekje zaten kwam de buurman met zijn zoontje terug van het vissen en ze hadden 7 vissen gevangen. Aardig als ze waren vroegen ze of wij ook zin hadden in vis met rijst en dus hebben we toen met hen genoten van een late lunch. En het was ook echt lekker!
’s Avonds hadden hun kinderen mudcraps, een soort krab, gevonden onder een rots en ook deze moest natuurlijk gevangen worden. Een andere buurman bemoeide zich er ook mee en deze heeft uiteindelijk een krab gevangen. Hij hoefde hem alleen zelf niet en de rest ook niet en daarom vroeg hij of wij hem dan niet wilden. Gewoon koken en opeten! Ehm, nee dank je. Toen hebben de andere buren hem toch maar genomen om te eten. Nou, niks voor mij!
De volgende dag was het tijd de aardige buren gedag te zeggen en gingen we nog even een nachtje naar Exmouth zelf. Op weg hierheen in alle vroegte de Mandu Mandu trail gelopen zodat het nog niet te warm zou zijn. Nou, na 3 km wandelen waarbij je soms erge steile stukken moet klimmen krijg je het vanzelf alsnog erg warm! Hierna nog richting Turqouise Bay om te snorkelen, aangezien iedereen ons vertelde dat het hier het mooiste was om te snorkelen. En dat was niet gelogen! Prachtige vissen in de mooiste kleuren en soms ook super grote vissen van wel een halve meter die op minder dan een armlengte van je af zwemmen. Ik ben gelijk een fan van het snorkelen geworden! Eenmaal in Exmouth lekker rustig aan gedaan en wat winkeltjes bekeken. De volgende dag gingen we verder richting Karijini National Park. Ook hier sloeg het noodlot toe, weer terwijl ik reed! Eerst een zwerm van wel 200 vogeltjes op de weg (als het er al niet meer waren). Remmen, remmen, remmen, maar goed je kunt ze moeilijk ontwijken natuurlijk. Ik zette me al schrap voor de meerdere klapjes die ik verwachtte, maar het bleef stil. Sabrina en ik keken elkaar aan, hoorde jij wat? Nee, ik ook niet. Het mocht een wonder heten. Jammer genoeg, nog geen 10 minuten later weer een stuk of 10 vogeltjes die ineens de weg over schoten. Oeps! Ik hoorde een klein plofje en ja hoor, toen ik in mijn achteruitkijkspiegel keek, zag ik iets over de grond rollen. Niet leuk! Nou ja, dan toch liever dit dan een koe of een kangaroo, aangezien de auto dat ook niet echt overleefd, maar het blijft zielig. Uiteindelijk toch nog zonder verdere moorden te hebben gepleegd in het Karijini National Park een mooi kampeerplekje kunnen vinden en sjemig, hier was het pas heet! Echt een beetje te warm voor ons en dus gingen we de volgende dag gelijk naar Fortescue Falls om lekker te zwemmen. Was een idyllisch plekje, zo’n kleine pool tussen de rosten met zelfs een watervalletje. En heerlijk water! Hier hebben we ons dus wel even vermaakt.

Inmiddels hebben we dit park ook alweer achter ons gelaten, er waren helaas geen tours beschikbaar dus verder was er weinig te doen. Nu zijn we in Port Hedland, een industriestad waar verder ook niet zoveel te beleven is. In ieder geval is er even internet zodat we weer even wat van ons konden laten horen en jullie weten dat alles nog steeds helemaal goed gaat hier. Wij vermaken ons opperbest!
Morgen gaan we richting Broome en daar zullen we een paar dagen blijven. Hier hebben we erg veel zin in, want Broome schijnt een erg leuke stad te zijn en aan Cable Beach kunnen we vast heerlijk zwemmen!

We hebben trouwens ook een Australisch nummer, mocht er es wat zijn: 0467515104 (het landennummer is +61, dus ik vermoed dat het dan 61467515104 wordt, maar dat weet ik eigenlijk niet zeker).

Een link met foto's komt zsm!

See ya! Xx